Math Science Chemistry Economics Biology News Search
Οι σημερινοί κρυογονιστές προσπαθούν ρίχνοντας τη θερμοκρασία ενός νεκρού σώματος στους –196 0C (και διατηρώντας το σε αυτή την κατάσταση) να το επαναφέρουν πειραματικά στη ζωή. Όμως τεράστιοι αιχμηροί κρύσταλλοι πάγου μεγαλώνουν μέσα στον οργανισμό όπως ακριβώς μεγαλώνουν και στα παράθυρα μας το χειμώνα. Μεγάλα δάκτυλαπάγου πιάνουν και καταστρέφουν κύτταρα και όργανα, και πραγματικά σκοτώνουν ό,τι βρεθεί στο δρόμο τους. Τα κύτταρα των θηλαστικών σε τέτοια θερμοκρασία δεν αντιδρούν σωστά. Χωρίς την παρουσία των κρυοπροστατευτικών τα κύτταρα των θηλαστικών δεν μπορούν να επιβιώσουν στο ψύχος. Το νερό εγκαταλείπει γρήγορα το κύτταρο για να ενωθεί με τον πάγο που σχηματίζεται έξω από το κύτταρο. Το κύτταρο συρρικνώνεται τόσο πολύ που η μεμβράνη του αδυνατίζει τελείως. Τελικά το απροστάτευτο συρρικνωμένο κύτταρο τρυπιέται από τον πάγο και καταστρέφεται ανεπανόρθωτα. Όταν ένα κύτταρο σπάσει τα περιεχόμενά του χύνονται έξω και όταν η μεμβράνη σχιστεί και καταστραφεί δεν υπάρχει περίπτωση να την επαναφέρεις ξανά. Οι κρυογονιστές μάλιστα, πιστεύουν πως οι συνάδερφοί τους στο μέλλον θα επανορθώσουν τα σώματα που έχουν φθαρεί από το ψύχος.
Από την άλλη μεριά του φράχτη βρίσκονται οι κρυοβιολόγοι που θέλουν να χρησιμοποιήσουν το κρύο στη σύγχρονη ιατρική και δεν τους ενδιαφέρει τόσο η κατάψυξη των πτωμάτων. Πιστεύουν πως η καταστροφή των κυττάρων από το ψύχος είναι ανεπανόρθωτη και πως αυτό δεν μπορούν να το καταλάβουν οι κρυογονιστές. Μάλιστα, λένε: Πώς γίνεται να ελπίζουμε στην κατάψυξη ενός ολόκληρου ανθρώπινου οργανισμού, τη στιγμή που δεν μπορούμε να καταψύξουμε ένα όργανό του?
Η Κρυογονική γεννήθηκε θεωρητικά το 1877, όταν επιστήμονες ανακάλυψαν πως μικρές ποσότητες οξυγόνου είναι δυνατόν να υγροποιηθούν σε θερμοκρασία-183 °C.
1888: Εφεύρεση γυάλινου δοχείου με διπλά τοιχώματα και κενό αέρος.
1895: Η υγροποίηση και ο διαχωρισμός του ατμοσφαιρικού αέρα στα συστατικά του. Η χρήση υγρού οξυγόνου το 1926 για την προώθηση πυραύλου ήταν καθοριστική για την εξέλιξη των εφαρμογών της κρυογονικής σε διαστημικά προγράμματα, και στην προώθηση των V-2 στον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο απότην Γερμανία.
1908: Υγροποίηση ηλίου. Το 1947επιτυγχάνεται η παραγωγή υγρού ηλίου σε θερμοκρασία 4,2 Κ που είχε ευνοϊκά αποτελέσματα στον οικονομικό τομέα. Το 1960η κρυογονική μηχανή φτάνει πλέον σε σημείο να πραγματοποιεί τη μέθοδο αυτή σε θερμοκρασία1/1.000.000 Κ
1911: Ανακάλυψη υπεραγωγιμότητας.
1920-1930: Οι τεχνικές των επιστημόνων και οι προσπάθειές τους είχαν ως στόχο να πλησιάσουν όσο το δυνατόν πιο χαμηλές θερμοκρασίες αγγίζοντας το απόλυτο μηδέν.
Κρύπτες και Μονάδες Απόψυξης
Παγκοσμίως υπάρχουν 4 κρυογονικές μονάδες. Η πρώτη βρίσκεται στο Οplansτης Καλιφόρνια, η δεύτερη στο Detroitστο Μίσιγκαν και μια τρίτη στο Acornστην Αριζόνα. Συνολικά βρίσκονται κατεψυγμένα 70 πτώματα πρωτοπόρων και700 είναιοι υποψήφιοι που έχουν δηλώσει να καταψυχθούν μετά το θάνατό τους. Οι θήκες κατάψυξης και αποθήκευσης των πτωμάτων είναι 2 ειδών: η ολόσωμη δεξαμενή και οι κρύπτες για την αποθήκευση μόνο των κεφαλιών.
Oλοσωμη δεξαμενη: Σε καθεμιά απ’ αυτές τοποθετούνται τα νεκρά σώματα των ανθρώπων με το κεφάλι προς τα κάτω, σε υγρό άζωτο στους –320 βαθμούς Φαρενάιτ. Τα σώματα είναι τοποθετημένα έτσι ώστε σε περίπτωση που αρχίσει να ξεπαγώνει, το τελευταίο μέρος του ανθρώπινου οργανισμού που θα ξεπαγώσει να είναι ο εγκέφαλος. Οι ολόσωμες δεξαμενές έχουν χώρο για 4 ολόσωμα ανατομικά σακίδια.
Kρυπτες για κεφαλια: Κάποιοι άνθρωποι επέλεξαν να καταψυχθεί μόνο το κεφάλι τους. Ο λόγος μας είναι πραγματικά άγνωστος. Οι ασθενείς αυτοί ονομάζονται νευροασθενείς. Σε κάθε κάδο από αλουμίνιο βρίσκεται ένα κεφάλι τυλιγμένο σε μια μαξιλαροθήκη και συνθετικό μαλλί. Οι μεγάλες δεξαμενές έχουν μια κεντρική μπάρα που κρατάει 5 κεφάλια.
Πειράματα και προσπάθειες επιστημόνων
Οι επιστήμονες που ασχολούνται με τον τομέα της Κρυογονικής κάνουν συνεχώς πειράματα με στόχο την επέκταση των ορίων της ιατρικής. Ένα απ’ αυτά που φάνηκε να έχουν αποτελέσματα ήταν η κατάψυξη χάμστερ.
Το χάμστερ καλύπτεται με πάγο μέχρι να ψυχθεί και να σταματήσει η καρδιά, του ούτως ώστε να αποδειχθεί κλινικά νεκρό. Τοποθετείται σε μια κρύα μπανιέρα και η θερμοκρασία του φτάνει μέχρι τους –100 C. Μετά από περίπου 20 λεπτά το χάμστερ παρουσιάζει παγωμένες ακρότητες. Αρχικά παγώνουν τα πίσω και μπρος άκρα και γίνονται σκληρά σαν πέτρα. Το μεγαλύτερο μέρος του κεφαλιού του παγώνει καθώς και του εγκεφάλου. Στη συνέχεια το ζώο αποψύχεται και συνδέεται με μια αναπνευστικά συσκευή. Μετά από λίγα λεπτά η καρδιά του αρχίζει να χτυπά αργά και το χάμστερ επανέρχεται στη ζωή. Δυστυχώς όμως κατάφερε να ζήσει μονάχα για 2 ώρες. Η ζημιά που προκάλεσε το ψύχος στα κύτταρά του ήταν καταστροφική.
Πού εφαρμόζεται η Κρυογονική Επιστήμη