English

Η αρχιτεκτονική είναι άρρηκτα συνδεδεμένη με τους λαούς όλου του κόσμου και όλων των εποχών.

Κάθε χώρα, ωστόσο, ανάλογα με τις κλιματολογικές συνθήκες, τις πολιτισμικές συνήθειες, την τεχνολογία που έχει αναπτύξει, τα ήθη και τα έθιμά της, αναπτύσσει διαφορετικές μορφές αρχιτεκτονικής.

Επίσης, όλες οι μορφές αρχιτεκτονικής συνδέονται με την εποχή που διανύει ο κάθε λαός, καθώς και με το πολίτευμα που επικρατεί σε κάθε χώρα.

Ο αιγυπτιακός πολιτισμός αποτελεί έναν από τους αρχαιότερους πολιτισμούς με μεγάλη και σημαντική για όλη την ανθρώπινη ιστορία και σύμφωνα με τις πρώτες γραπτές αναφορές, χρονολογείται από το 5000 π.Χ.

Η αρχαία Αίγυπτος διαιρείτο σε Άνω και Κάτω Αίγυπτο, που αποτελούσαν ξεχωριστά βασίλεια και κυβερνούνταν από κάποιον Φαραώ.

Από ανασκαφές, παπύρους και επιγραφές που έχουν διασωθεί υπάρχουν πολλές πληροφορίες για τον κοινωνικό και πολιτικό ρόλο του Φαραώ.

Ο λαός τον είχε θεοποιήσει και θεωρούσε ότι εκπροσωπούσε το θεό Ρα στη γη. Οι Φαραώ είναι και ο λόγος για τον οποίο οι υπήκοοι της Αιγύπτου έχτισαν τα διάφορα οικοδομήματα προς τιμήν τους, με σπουδαιότερα αυτά που ήταν αφιερωμένα στους νεκρούς Φαραώ, τις πυραμίδες.

Ι. Πυραμίδες

Στις μέρες μας όταν αναφερόμαστε στην Αίγυπτο, αυτομάτως μας έρχονται στο νου οι ογκώδεις και επιβλητικές πυραμίδες, οι πρώτες από τις οποίες εκτιμάται ότι οικοδομήθηκαν κατά τη διάρκεια του Αρχαίου Βασιλείου (3200-2300 π.Χ.).

Αυτοί οι επιβλητικοί τάφοι χτίστηκαν με σκοπό να διατηρηθούν οι μούμιες και οι σαρκοφάγοι των Φαραώ στην αιωνιότητα.

Όπως φαίνεται, οι πυραμίδες είναι έργο ενός λαού που χαρακτηρίζεται από εξαιρετική τεχνογνωσία και μια πολύπλοκη κοινωνική οργάνωση σύμφωνα με τα δεδομένα της εποχής.

Οι τάφοι των πρώτων μοναρχών δεν ήταν κατασκευασμένοι υπό μορφή πυραμίδων.

Στην αρχή, οι βασιλιάδες κατασκεύαζαν μεγάλα οικοδομήματα που ήταν κυρίως υπόγεια.

Μερικές φορές, οι τάφοι ήταν κτισμένοι από πλίνθους, ενώ το εσωτερικό τους είχε ξύλινη επένδυση και πέτρινο δάπεδο.

Ένα παράδειγμα μιας τέτοιας πυραμίδας είναι ο τάφος του βασιλιά Ντεν στην Άβυδο που έχει γρανιτένιο δάπεδο και είναι από τα πρώτα οικοδομήματα στα οποία είχε χρησιμοποιηθεί πέτρα.

Αυτά τα τεράστια κτίσματα που στεγάζουν τους τάφους των νεκρών Φαραώ περιλαμβάνουν επίσης αντικείμενα που ήταν χαρακτηριστικά της ζωής αυτών των μοναρχών.

Μέσα σ’ αυτούς τους τάφους βρέθηκαν αληθινά έργα τέχνης, όπως χρυσά θηλύκια, ανάγλυφα κουτιά από ελεφαντόδοντο, περίτεχνα καθίσματα και ανάκλιντρα, εβένινα και πήλινα ειδώλια, καθώς και πλάκες με αρχεία (πάπυροι) που μαρτυρούν τις ηρωικές πράξεις του βασιλιά-Φαραώ στον πόλεμο.

Στα σκελετωμένα από τον καιρό χέρια των βασιλισσών βρίσκονται χρυσά βραχιόλια και χαρακτηρίζονται ως τα πιο αντιπροσωπευτικά δείγματα της εποχής τους.

Όλα αυτά δείχνουν ότι οι ηγεμόνες της πρώτης δυναστείας δεν ήταν απολίτιστοι βάρβαροι αλλά άνθρωποι με λεπτές ευαισθησίες και ενδιαφέρουσες απόψεις για τη ζωή. Τέλος, το σώμα του νεκρού έπρεπε να είναι προστατευμένο από κάθε βλαβερή εξωτερική επίδραση, γιατί μόνο τότε η ψυχή, περιφερόμενη ελεύθερα θα μπορούσε να βρει το σώμα στο οποίο ανήκε.

Ουσιαστικά δηλαδή, η κάθε πυραμίδα αποτελεί ένα καλά οχυρωμένο φρούριο, το οποίο προστατεύει τη κρυμμένη μούμια του Φαραώ από κάθε είδους εχθρική επιβουλή.

Γι’ αυτό, ο κάθε Φαραώ φρόντιζε να χτίζει την πυραμίδα, μέσα στην οποία θα αναπαυόταν το σώμα του, πολύ πριν το θάνατό του, ακόμα και δέκα με είκοσι χρόνια νωρίτερα.

Κατ’ αυτόν τον τρόπο, ο ίδιος ο Φαραώ μπορούσε να φροντίζει για τη σωστή λειτουργία των συστημάτων ασφαλείας της πυραμίδας.

Go to page 2